SAKA Kavithaigal

Search This Blog

saranya mohan

Posted by karthiksakthi006 on July 07, 2011

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

Comments

மௌன பூகம்பம்

அவளின் ஞாபகங்களே அவனுக்கு சுவாசம் பன்னிரண்டு பாலைவன வருஷங்களுக்குப் பிறகு அவளை அவன் பார்க்க நேருகிறது. எங்கெனில்.. ஒரு ரயில் நிலையத்தில். எப்போதெனில்.. ஒரு நள்ளிரவில். எதிரெதிர் திசையில் செல்லும் ரயில்கள் இளைப்பாறிக் கொள்ளும் அந்த இடைவெளியில்.. ரயில்களின் எதிரெதிர் பெட்டிகளில் பழைய கண்கள் நான்கு பார்த்துக் கொள்கின்றன. அப்பொழுது- மனசில் எத்தனை மௌன பூகம்பம்!) உன்னைப் பார்த்த ஒரு நிமிஷத்தில் இமைகளைக் காணாமல் போட்டு விட்டன கண்கள். நீதானா? இல்லை- வேறொருவன் கண்களால் நான் பார்ககிறேனா? மனசின் பரப்பெங்கும் பீச்சியடிக்கும் ஒரு பிரவாகம். இதயத்தின் ஆழத்தில் கிடந்த உன்முகம் மிதந்து மிதந்து மேலே வருகிறது. ஓ! வருஷங்கள் எத்தனையோ வழிந்த பிறகும்.. என் மார்பு தடவும் அதே பார்வை.. அதே நீ! என் பழையவளே! என் கனவுகளில் அலையும் ஒற்றை மேகமே! உன் நினைவுகளில் நான் எத்தனையாவது பரணில் இருக்கிறேன்? அறிவாயா? என் மீசைக்கும் என் காதலுக்கும் ஒரே வயதென்று அறிவாயா? உன் பெயரை மறக்கடிப்பதில் தூக்க மாத்திரை கூடத் தோற்றுப் போனதே!

இது தான் காதல் என்பதா…?

நிழலாய் நீ வருவாய் என தினம் வெயிலில நடந்தேன் நான்……….! குடையாய் நீ வருவாய் என மழையில் நனைந்தேன் நான்……….! இது தான் காதல் என்பதா…! உன்னோடிருக்கும் தருனங்கள் சுகங்களானது……….! உன்னை நீங்கியிருக்கும் தருனங்கள் சுமைகளானது……….! இது தான் காதல் என்பதா…! யார் வந்து பேசினாலும் உன் குரலே கேட்கிறது…………..! யார் முகம் பார்த்தாலும் உன் முகமே தெரிகிறது…………...! இது தான் காதல் என்பதா…! சுகமாய் நினைத்தவை இன்று சுமையானது போல் சுகமாய் நினைக்கும் உன் நினைவுகள் என்றும் சுகமானதே…………!

குலதெய்வம்

நம் காதலை உங்கள் குடும்பம் ஏற்றுக்கொண்டுவிட்ட ரம்மியமான காலமது! உங்கள் குலதெய்வக் கோயிலுக்குப் போக என்னையும் அழைத்திருந்தார் உன் தந்தை. உன்னை மாதிரியே உன் குலதெய்வம்கூட அழகாகத்தான் இருக்கிறது! என்று உன் காதில் சொன்னபடி, குலதெய்வத்துக்கு ஒரு கும்பிடு போட்டுவிட்டுக் கோயிலைச் சுற்றுகையில், உன் தந்தை என்னைப் பார்த்து, உங்கள் குலதெய்வம் எது? என்று கேட்டார். நான் உன்னைக் காட்டி, இதோ! என்றேன். உன் குடும்பத்தின் கேலிச் சிரிப்பொலிக்கு நடுவே நீ ஐயோ என்று முகத்தை மூடிக்கொண்டு, கோயில் வாசலிலேயே உட்கார்ந்து விட்டாய். நான்உன் அருகில்வந்து, நேரமாகிவிட்டது... வா, போகலாம்! என்றேன். நான் வரலை! என்று சிணுங்கினாய். ஐயையோ... நீ இங்கேயே இருந்துவிட்டால், இங்கிருக்கும் தெய்வம் எங்கே போவது? வேண்டுமென்றால் சொல்... இதைவிட அழகிய கோயிலாக, நான் கட்டித் தருகிறேன்! என்றேன். ஐயோ அப்பா... என்னைக் காப்பாத்துங்கப்பா! என்று கத்தியபடியே எழுந்து ஓடிப்போய், உன் தந்தைக்குப் பின்னால் ஒளிந்துகொண்டாய். உன் தந்தை போதும் என்று கண்டிப்புடன் சொன்னாலும், தன் பெண் நல்ல பையனைத்தான் தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறாள் எ

Powered by Blogger

saranya mohan

Comments

Post a Comment